Gezichtsherkenning is één van de vormen van biometrische beveiliging. Er zijn nog andere vormen van biometrische softwareprogramma’s zoals onder andere spraakherkenning, vingerafdrukherkenning en herkenning van oognetvlies (iris). De technologie wordt met name gebruikt voor beveiligings- en wetshandhavingsdoeleinden. Ook kan gezichtsherkenning worden ingezet om personen in foto’s, video’s of in real time te identificeren.

Waarschijnlijk ben jij een van de vele gebruikers van gezichtsherkenning. Jij gebruikt namelijk vast wel Face ID om je mobiele telefoon te ontgrendelen, toch? Makkelijk en snel je telefoon in zonder gedoe met je toegangscode. Heel handig, maar wat zijn eigenlijk de nadelen? Wees je ervan bewust dat gezichtsherkenning tegenwoordig veel verder gaat dan alleen gemakkelijk je telefoon ontgrendelen. Zo kan jouw gezicht herkend worden als je langs een camera loopt die gezichten vergelijkt en kan matchen met foto’s. Ja, dit bestaat… Zo worden mensen die worden verdacht van een misdaad sneller gevonden. Om dit te kunnen doen, wordt ook jouw gezicht gescreend. Deze foto’s zijn afkomstig van willekeurige locaties, zelfs van onze social-media accounts.

Om een voorbeeld te geven: de FBI heeft toegang tot wel 650 miljoen foto’s, afkomstig uit databases van verschillende staten. Op Facebook wordt elke foto waarin iemand wordt toegevoegd aan de database van Facebook. Dit kan worden gebruikt voor gezichtsherkenning. Naar schatting wordt meer dan de helft van de totale wereldbevolking regelmatig door gezichtsherkenningstechnologie gescand, dus jij waarschijnlijk ook.

Hoe werkt een gezichtsherkenning eigenlijk? Heel simpel, over het algemeen werkt een gezichtsherkenningssysteem als volgt:

1. Gezichtsdetectie
Bij deze stap detecteert de camera jouw gezicht. Dit kan op twee manieren, van voren of opzij kijkend. Daarnaast maakt het ook niet uit of je alleen bent of in een groep.

2. Gezichtsanalyse
Vervolgens wordt je gezicht vastgelegd en geanalyseerd. Dit gebeurd meestal met 2D-beelden, omdat 2D-beelden makkelijker met elkaar te vergelijken zijn. De software leest de geometrie van het gezicht, zoals de afstand tussen de ogen.

3. Beeld omzetten in gegevens
De analyse in stap 2 wordt hierna omgezet als een wiskundige formule. De numerieke code wordt een gezichtsafdruk (faceprint) genoemd. Dit is voor elk persoon uniek net zoals een vingerafdruk.

4. Match vinden
Je gezichtsafdruk wordt vervolgens vergeleken met een database, waarin andere gezichten staan.

De bovenstaande stappen worden daarnaast allemaal automatisch uitgevoerd, waardoor er miljoenen gezichten tegelijk gescreend kunnen worden. Digitalisering lijkt veel voordelen te hebben en maakt ons leven een stukje makkelijker. Echter wordt het steeds duidelijker dat we ervan bewust moeten zijn welke risico’s dit gemak met zich meebrengt.

Wil jij meer lezen over gezichtsherkenning? Lees dan onze vorige blogpost ‘Is dit het einde van jouw privacy in Europa?’

 

Bron: Kaspery